Het einde van kinderopvang en onderwijs!

Geen ‘opvang’ en ‘school’ maar ‘kindcentrum’ of ‘ontwikkelplaats’

Toen bij één van onze leden kinderopvang en onderwijs in 2015 fuseerden tot één bestuurlijke organisatie wilden zij een statement maken. Het moest iets teweegbrengen in de regio. Zij vonden dat vanaf dat moment niet meer over ‘school’ gesproken ‘mocht’ worden en alleen maar over ‘kindcentrum‘. Nou, dat hebben ze geweten!

Collega’s die dat onzin vonden om de telefoon op te nemen met “Kindcentrum Het Bloemetje, met …”, in plaats van “Basisschool Het Bloemetje, met …”. Zelfs een wethouder die het ronduit belachelijk vond dat de school van zijn kind ineens kindcentrum moest heten. Het was eigenlijk best een interessante periode.

Nu zeven jaar verder heeft, na volhouden, iedereen het over ‘kindcentrum’, ‘speelplein’, ‘onderwijsvakanties’ e.d. en niet meer over de traditionele begrippen. Onlangs hoorde ik bij een bijeenkomst een collega zeggen dat het eigenlijk niet zo belangrijk is hoe je het beestje noemt. Of je het nu kindcentrum noemt of iets dergelijks of school, het gaat erom wat daarbinnen gebeurt. Ik zou zeggen “ja, je hebt gelijk” en “nee, je hebt geen gelijk”.

“Ja, je hebt gelijk.”
Inderdaad het gaat om wat er inhoudelijk binnen gebeurt. En dat is heel wat als ik zo bij de leden beluister. Met passie en gedrevenheid zetten elke dag professionals zich samen in voor de kinderen. De samenwerking tussen kinderopvang en onderwijs komt dan ook vanzelf tot stand, vaak met vallen en opstaan.

“Nee, je hebt geen gelijk”, zeg ik dan toch ook maar er gelijk achteraan. Immers taal heeft betekenis. Met taal geven we vorm aan ons denken en uit onze denkbeelden (gevormd door die taal) komt dan ook weer bijpassende taal voort. Het is een-op-een met elkaar verbonden. Zolang we vast blijven houden aan de traditionele termen en woorden, zal er in ons denken ook niet veel veranderen. We benaderen dan doorlopend nieuwe ontwikkelingen vanuit dit traditionele denkkader. Dat bemoeilijkt het internaliseren van de nieuwe ontwikkeling en belemmert het out-of-the-box-denken en verkennen van andere mogelijkheden.

Misschien zie je nu dat het vanaf ons vierde levensjaar al zo ingesleten is en dat verandering moeilijk is.

Ik zeg dan dat zo is en dat het wel mogelijk is, mits we vol blijven houden. Zelfs de overheid vindt dat bij een grote verandering andere woorden horen. In 1985 gingen we ineens over van kleuter- en lagere school naar basisschool en werd de klas een groep en kreeg een schoolleider geen salarisverhoging maar mocht zich ‘directeur’ noemen. Het lijk wel of we ons een beetje schamen voor deze taalveranderingen.
Echter, als we willen laten zien dat we aan de vooravond staan van een majeure verandering in ons bestel dan moeten we het ook op professionele wijze durven kracht bij te zetten door er ook nieuwe woorden aan te geven: een ‘kindcentrum’ is nu eenmaal geen ‘opvang’ of ‘school’ meer; het is een ontwikkelplek voor kinderen van (0)2-13 jaar; de absolute basis voor alle verdere ontwikkeling; een ontwikkeling die geen kind meer over kan doen!

Auteur: Ad Vos, bestuurder VNK