Menu
Onderwijs is een in zichzelf gekeerde sector. Daarmee zeg ik niets over de kwaliteit, de ambitie, de drive en het harde werken van alle leraren basisonderwijs en directeuren.
Jammer dat de overheid dat alleen met de mond beaamt en vervolgens wat anders doet. Maar, in zichzelf gekeerd is de sector wel. Heel erg met zichzelf bezig en vooral denkend dat de ontwikkeling van kinderen pas echt begint als ze als vierjarige de drempel van de basisschool overstappen. Wat is er dan nodig om die blik meer naar buiten te richten? Dat er op de deur van het basisonderwijs geklopt, soms zelfs gebeukt, wordt, kan niet ontkent worden. Zo verscheen onlangs het door de kinderopvang omarmde ‘Waardenkader kinderopvang’[1] en enige tijd geleden ‘Veranker de unieke expertise van de kinderopvang’[2].
Waar komt deze behoefte van de kinderopvang vandaan om zo uit te pakken?
Om zichzelf in de markt te zetten? Waren het bij de ‘unieke expertise’ drie pijlers[1]. In het ‘waardenkader’ gaat het om zes waarden[2].
Raar eigenlijk, pijlers en waarden, waar geen enkele leerkracht basisonderwijs op tegen is, sterker het ook graag omarmd. Waarom dan toch die polarisatie? Nou, ik denk dat, er moet tenslotte iemand aangewezen worden, de overheid een duit in het zakje doet. Er wordt door hen aan alle kanten gesleuteld en gerommeld aan hèt systeem dat al dateert uit 1880 en in al die jaren nauwelijks is veranderd, laat staan meegegaan met de tijd. Alsof je nog rijdt in een Spyker voiturette[3], terwijl de klimaatcrisis uit zijn voegen barst.
Als we uitgaan van het ‘IKC-ontwikkelinstrument van Sardes[4] dan zit de overheid, SZW en OCW in fase 2 ‘Face-to-face (de partners hebben een beeld van elkaar: men kent de professionals van naam en men weet wat de deskundigheid van de ander is). Er lijkt op dit moment gesnuffeld te worden aan fase 3 ‘Hand-in-hand’ (de eerste samenwerkingsactiviteiten ontplooid; er zijn gesprekken over een gezamenlijke visie), echter van een gezamenlijke visie is nog lang geen sprake. Oei, en dan zijn er nog twee belangrijke stappen te zetten. Tenminste als de overheid überhaupt kennis heeft van dit model.
| Nee dan de praktijk: op veel plaatsen in Nederland en dat neemt dagelijks toe, snapt men het terdege, kinderen ontwikkelen zich vanaf 0 jaar (eigenlijk vanaf -9 maanden), wetenschappelijk bewijs genoeg (evidence based zogezegd). Worden zij liefdevol, samen met ouders, professioneel begeleid door de kinderopvang. Daar waar de fase 4 ‘Cheek-to-cheek’ (de integratie is verder ontwikkeld, bijvoorbeeld door een eenduidige leiding, doorgaande lijnen en een meer sluitend ouderbeleid) is bereikt, of zelfs de fase 5 ‘Integraal’ (op een locatie één organisatie voor kinderen van 0-13 jaar) gaat dit in integrale kindcentra naadloos over in, wat we nog steeds, onderwijs noemen. Natuurlijk we zijn er nog lang niet, culturen moeten vermengen, wetgeving aangepast, cao’s één worden, medezeggenschap gestroomlijnd, inspecties integreren etc. De basis is er in de praktijk: gedeelde expertise (het professioneel ontwikkelen van kinderen) en gedeelde waarden[1], nu nog de wil, ook en zeker bij de overheid.
|
De Vereniging Netwerk Kindcentra heeft maar één doel voor ogen: een kansrijke wereld, met gelijke mogelijkheden voor ieder kind, een ononderbroken ontwikkelingslijn van 0-13 jaar en optimale voorwaarden om dat te realiseren. Zowel financieel, als met personeel en materieel.
Door bestuurlijke fusie van kinderopvang en onderwijs ontstaat duiding, doel en samenwerken zonder belangenconflicten. De bestuurlijke belemmeringen kunnen voorkomen worden door één Ministerie van Jeugd (0-18 jaar) en publieke bekostiging voor 0-13 jarigen.
Copyright Vereniging Netwerk Kindcentra © 2023 | Disclaimer | Site: 